155.  Myślę że ogólnie, ludzie pracujący w jakiejkolwiek firmie, zazwyczaj, nie pracują, lecz harują na wysokich obrotach. W tempie nie do przyjęcia, co najmniej pracując jak na półtorej etatu. Czyli robią wszystko by nie stracić pracy…      

Ja jednak byłbym za tym, by pracować w tempie swego szefa... ;-D

Pracować na wysokich obrotach można, owszem, ale tylko góra pięć lat i sporadycznie. Potem się człowiek wypala.

Normalny pracodawca musi umieć docenić dobrego pracownika, musi rozmawiać z nim, znać jego potrzeby i troski. Traktować jak człowieka, a nie maszynę z gier komputerowych. Płacić za rzeczywistą pracę, a nie korzystać z przelicznika dostarczonego przez księgowych.

 

Są owszem i pracownicy denni, co nie wiedzą czego chcą, marudzą, udają że pracują, wykorzystują, sytuację i innych ludzi do swoich prywatnych celów i ich „widzi-mi-sia”.

Tak, tacy są i musimy być czujni. Ale takie indywidua, musimy mieć na oku i odwagę usuwać z naszego grona. To oni przecież są nieliczni, a nie w większości. Wcale nie musimy być bierni. Uważajmy na nich, bo oni na pewno nie omieszkają skorzystać „z tej” naszej słabości…

Niestety jesteśmy słabi. Przeważająca większość z nas, odwróci się na widok bitego na przystanku przez zgraję chuliganów chłopaka… Tak jest i w pracy, w której spędzić chcemy przecież całe życie. I co? Będziemy się tylko przyglądać, czy zareagujemy?

Ja wybrałem i wiele razy „dostałem w d…”… Jednak ja mam odwagę popatrzeć w oczy odbiciu w lustrze… A Wy??? ;-)))